Na de eerste woonervaringen puzzelden we eerst zelf op ideeën om het huis meer naar ons hand te zetten. De plattegrond van het huis ziet er als volgt uit:
Doordat M. direct in de eerste periode van het wonen op onze nieuwe plek met haar nieuwe heup weinig mobiel is en daardoor meestentijds in de woonkamer is, blijkt dat er overdag eigenlijk geen enkele relatie met de straatkant is. We leven we dus volstrekt van de buitenwereld af. Dat is niet echt de bedoeling van het gaan wonen in de ‘bewoonde wereld’.
De slaapkamer blijkt tussen de kasten en de voorgevel redelijk smal te zijn. De deuren van de kasten hebben daardoor een hele beperkte draairuimte. We besluiten ze er dus maar meteen uit te halen.
De gang zit erg vol met deuren. Op het brede stuk is dat nog tot daar aan toe, maar de deur onderaan de trap naar boven zit in het wat smallere deel direct tegen de treden aan, tegenover de deur van de w.c. Die deur halen we er dus ook maar meteen uit nu we toch met deuren aan het slepen zijn.
De keuken is helemaal dicht. Die zouden we toch wel wat meer bij ‘het wonen’ willen betrekken.
Op de bovenverdieping is de slaapkamer aan de voorzijde van het huis keurig gemoderniseerd. Maar de hobbykamer is nog geheel in ‘schrootjes-stijl’. De zolderruimte heeft een curieuze vorm door de constructie van het hoge plafond in de woonkamer. De ruimte is daardoor feitelijk onbruikbaar en wil je hem bruikbaar krijgen dan zul je meteen het plafond beneden er uit moeten halen en krijg je bovendien stabiliteitsproblemen met het dak…..
Al met al ontstaat er zo alleen qua plattegrond al een aardige puzzel. En dan het bouwkundige deel en de wens tot verduurzaming nog. Dat is een heel ander hoofdstuk!