De kraan kwam wat later dan aangekondigd, maar hij kwam! We mochten in de achtertuin toekijken. Gelukkig was het inmiddels droog en kwam er af en toe een zonnetje bij.
De vloerdelen zijn allemaal genummerd en de plek waar ze terecht moeten komen staat op tekening. We zijn er niet de hele tijd bij gebleven en hebben de vloer dus nog niet af gezien. Dat heeft ons overigens wel behoed voor nog veel meer plaatjes maken. Eigenlijk gaat het namelijk steeds hetzelfde. Één man haakt de plaat op de gereed liggende stapel in de takels, noemt het nummer, de andere twee spoeden zich naar de plek waar ie moet landen, hakken wat onregelmatigheden van de randen af omdat die in de weg zitten om ze goed te laten aansluiten, tekenen de plek af en mikken de plaat op zijn plek. Ze koppelen de plaat los en geven met arm naar boven het signaal naar de kraanmachinist dat ie weer kan optrekken. En die kan op weg naar de volgende plaat.
Wij vertrekken rond kwart over drie via de achtertuin van de buurman, want we moesten om vier uur bij een online spoed-overleg zijn over een discussie die is ontstaan over de wijze hoe tot op heden is gedacht om te gaan met het isolatiepakket op de platte daken. Dat heeft alles te maken met de wens om met een zo open mogelijke ademende (een zogenaamde damp-open) constructie te werken. En bovendien met zo duurzaam mogelijke (en biobased) producten. Vanuit de bouwer van het houten casco wordt nu – naar aanleiding van nieuw ingewonnen advies – gesignaleerd dat zij vinden dat er teveel risico’s zitten aan de beoogde constructie. Enfin lollig is anders in dit stadium waarbij de boel inmiddels in aanbouw is in de fabriek. Partijen worden het node eens om de opzet van het pakket van de platte daken dan maar te veranderen en opnieuw door te rekenen. Er wordt afgesproken dat er spoed betracht wordt en dat het verder bouwen aan de binnenwanden waarmee inmiddels is gestart niet wordt beïnvloed. De schade in de tijdplanning lijkt daarmee zeer berperkt te kunnen blijven. Volgende week verder.