Wat zien we hier nou eigenlijk….? Links de schoorsteen met de asbest ‘voering’. En rechts daarvan de doorgang in het “atelier” naar de rare zolder met de scheve vloer, de constructie voor het mooie hoge plafond in de woonkamer. Beetje nadeel dat je met de ruimte niks anders kan dan lege verhuisdozen op stallen. Hoewel we dat natuurlijk wel in de gaten hebben gehad, zie je nu echt ook heel goed hoe licht de dakconstructie is. Dat geeft ons de definitieve bevestiging dat overnieuw beginnen eigenlijk de enige optie was. Immers de dakpannen waren echt aan het eind van hun levensduur. Ideeën als: ‘nou dan haal je toch het dak weg en vervang je dat door zo’n modern geprefabriceerd “klapdak”….!?’ Ja , dat had gekund, maar had ook bewerkstelligd dat dan dat mooie hoge plafond in de woonkamer naar beneden was gekomen met als resultaat dat er eigenlijk alleen nog maar 4 muren waren overgebleven waar je verder niet zoveel meer mee zou kunnen met het oog op verduurzaming…..
Enfin, het is even werk, maar dan heb je straks ook een up-to-date duurzaam huis!
We hebben een weekend met prachtig weer voor de boeg, dus hup, aan het werk. De sloper heeft volgens afspraak een stapeltje hout apart gelegd, zodat wij dat kunnen ontspijkeren en ontschroeven. Nou, we kunnen ons hart ophalen!
Een mooie – nou ja mooie – hoop terzijde gelegd materiaal. Een chaotische en bonte verzameling! Wat moet je ermee!?? Maar als je goed kijkt zie je dat er best wat te selecteren valt. Voor hergebruik, dan wel te zagen om te stoken in de houtkachel. Dus hup, eerst maar es een beetje ordenen. Te ontspijkeren materiaal naar de achtertuin en de rest op een nieuwe hoop die we dan later wel weer terugbrengen op de plek tegen het hek zodat ze die kunnen afvoeren.. Kiezen wat wel en wat niet is voor ons als houthamsteraars soms lastig.
Dan biedt pauzeren een prima oplossing. In de achtertuin is het in de schaduw uitstekend toeven. En in de garage staat ons koffeizetapparaatje uit de camper en gelukkig werkt het elektra nog. Geen water, maar een voorzienige blik redt ons: we hadden een stel 1,5 liter flessen al gevuld klaar staan.
Stug door werken levert aan het eind van het weekend een paar keurige verzamelingen op. De “schone balken en planken” gaan op latjes. Die set dekken we af met een supergroot zeil dat de vorige bewoners achterlieten. De rest laten we voor bewerking nog even terzijde liggen. Later verder.
In de loop van weekend zijn wij er van verschillende kanten op geattendeerd dat het eigenlijk wel heel ongebruikelijk is dat het sloopterrein zomaar vanaf de straat helemaal zonder enige afzetting toegankelijk is. Dat vinden wij ook wel, en of het eigenlijk wel toelaatbaar is is de vraag. We besluiten het terrein in ieder geval maar zelf af te zetten met een roodwit lint dat we nog ergens in een la van de werkbank vinden. En maandagochtend nemen we hierover wel even contact op met de aannemer.
