Na terugkomst van ons Denemarken tripje maken we een uitnodiging klaar voor onze buurtgenoten om ze de gelegenheid te geven kennis te nemen van ons voorgenomen bouwplan. Netjes in een envelopje. We trekken een dag uit om iedereen de kans te geven om rustig naar de tekeningen te komen kijken. We willen zo het bezoek een beetje spreiden, zodat niet iedereen er tegelijk is. Door alle perikelen in het voorterrein weten de meesten al wel dat we op weg zijn om tot nieuwbouw te komen. Maar we realiseren ons ook dat we wel een heel vreemde eend aan het straatbeeld gaan toevoegen. Zo hopen we dat ze alvast een heel klein beetje kunnen wennen aan dat nieuwe beeld.
We hangen de officiële tekening die is ingediend voor de aanvraag van de bouwvergunning aan het zijraam bij de tafel. De 3D beelden die we beschikbaar hebben hangen we met de plattegronden in twee composities aan de ramen naar de tuin. De koekjes, thee en koffie staan klaar en gedurende de dag hebben we geanimeerde gesprekken. Zo leren we ook onze straatgenoten weer wat beter kennen. En tot ons plezier en ook wel een beetje onze opluchting variëren de reacties van vragen waarom we dit goede huis nou eigenlijk willen slopen tot ronduit “prachtig plan”. En een enkele opmerking waarmee aandacht gevraagd wordt voor de overlast van bouwverkeer en parkeren in de smalle straat, tot bezorgdheid voor uitstralend kunstlicht vanuit het grote atelierraam wat bij avond storend kan zijn. We zijn blij dat we deze stap hebben gezet. En mogen dus ook hopen dat we na het fiat van de gemeente geen weerstanden zullen tegenkomen als de officiële bezwarentermijn gaat lopen.
